HASTANELERDE HİZMET İÇİ EĞİTİMİN ÖNEMİ
HASTANELERDE HİZMET İÇİ EĞİTİMİN ÖNEMİ
* Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı AD Öğretim Üyesi
*Kişilerin gördüğü eğitim yaptığı hizmetle ilgili değildir:
2. Personelin moralini yükseltmek,
3. Personele kurumun amaç, ilke ve politikalarını bir bütünlük içinde kavratacak becerileri kazandırmak,
4. İşin gerektirdiği temel mesleki becerileri kazandırmanın yanı sıra eğitim eksikliklerini tamamlamak,
5. Farklı kurumlarda çalışan personelin tanışıp-kaynaşmalarını sağlamak,
6. Yeteneklerine göre personeli, daha yüksek sorumluluk isteyen görevler için yetiştirmek,
7. Personelin değişik alanlarda yatay ve dikey geçişlerini sağlayacak tamamlama eğitimi yapmak,
8. Bilim, teknoloji, ekonomi ve iş hayatında meydana gelen gelişmelere ve yeniliklere uyum sağlamak, iş yöntem ve tekniklerini geliştirmek,
9. Kurumun sunduğu hizmetin nitelik, nicelik ve verimliliğini artırmak,
10. Hizmet sunumu aşamasında karşılaşılacak hataları ve iş kazalarını azaltmak,
11. Personele zaman yönetimini öğreterek fazla mesai ihtiyacını ortadan kaldırmak, birden fazla iş yapabilme özelliği kazandırmak.
2. Hizmet içi eğitim, yaşam boyu eğitim ve kendini geliştirme kavramlarının bütünleştirilmesi,
3. Personelin periyodik aralıklarla hizmet içi eğitime alınması,
4. Hizmet içi eğitim-verimlilik-meslekte ilerleme bağının kurulması,
5. Hizmet içi eğitim sonunda eğitim-ücret-yükselme dengesinin kurulmasını sağlayacak yasal düzenlemelerin yapılması,
6. Hizmet içi eğitim almış kişilerin aldıkları eğitimle ilgili alanlarda çalışması,
7. Hizmet içi eğitim faaliyetlerinin süreklilik göstermesi,
8. Kurumdaki her amirin maiyetinde çalışan personelin yetiştirilmesinden sorumlu olması,
9. Hizmet içi eğitim programlarının değerlendirilmesi.
2. Kurumun amaç ve ihtiyaçları ile bireylerin amaç ve beklentileri dengeli tutulmazsa,
3. Hizmet içi eğitim programı katılan personelin temel bilgi ve beceri seviyesine uygun değilse,
4. Hizmet içi eğitim programına personel istekli katılmaz ve yararına inanmazsa,
5. Eğitim içi uygun bir ortam sağlanamamış, yeri, zamanı, süresi, yöntemi iyi seçilmemişse,
6. Eğitimde eğitici kadro yeterli değilse, olumlu görüşe sahip değilse ve personel ile iyi ilişki kurulmamışsa,
7. Kurumun personel politikası hatalı ise, yetiştirilen personel yeterliliklerine uygun yerde çalıştırılmıyorsa,
8. Her alan ve kademedeki personel için eğitim yapılmamışsa, yalnız bir alan ve kademedeki personel eğitilmişse,
9. Hizmet içi eğitim programlarının sonunda değerlendirme yapılmamışsa.
2. Yenilik ve gelişmelere kolaylıkla uyulur
3. İş güvenliği sağlanır, iş kazaları azalır
4. İletişim sağlanması kolaylaşır, anlaşmazlıklar, disiplin sorunları azalır
6. Personelin işinden ve başkalarından şikayeti azalır
7. Personel hareketliliğinde ve işe devamsızlığında azalma olur
8. Üst kademelere ve istenilen alana personel hazırlanır.
9. Kurumun hizmet ettiği toplumda saygınlığı artar
1. Personelin işinde güven duygusu gelişir,
2. Morali yükselir, huzurlu çalışır, işini istekli yapar
3. Rahat ve emin iş yapma olanağı sağlanır
4. Öğrenme yolu ile bireysel doyum sağlanır
5. Başka işleri de yapabilme yeteneği kazanır
6. Personelin işinde memnuniyetsizliği azalır
7. İş kazalarının nedenlerini bilir ve korunabilir
8. Arkadaşları ile arasında iletişim kolaylaşır
9. Ast ve üstleri arasında uyuşmazlıklar azalır
2. Kamu kesiminde hizmet içi eğitim faaliyetlerinden yararlanan iş gücü sayısı düşüktür.
3. Hizmet içi eğitim faaliyetinden yararlanan iş gücünün, aldıkları eğitimle ilgili olmayan birimlerde istihdamı, ek eğitimin Personelin özlük haklarına ve ücretine yansımaması hizmet içi eğitim faaliyetlerine olan ilgiyi azaltmaktadır.
4. Hizmet içi eğitim faaliyetleri daha çok üst kademe yöneticilerine yönelik görülmekte, alt ve orta düzey personele yetersiz ve düzensiz aralıklarla eğitim verilmektedir.
5. Hizmet içi eğitimde örgütlenme ve koordinasyon yetersizliği
6. Hizmet içi eğitim yapan personelin niceliksel ve niteliksel yetersizliği
1. “Devlet Memurları Kanunu”, Kanun No:657, Kabul tarihi:14.07.1965
2. Taymaz A.H., Hizmet içi Eğitimde Kavramlar, İlkeler, Yöntemler. Sevinç Matbaası, Ankara, 1998.
3. Benli D, Hüseyin Ö. Hizmet içi eğitim. Sağlık Hizmetlerinde Yönetim, Somgür Yayını, Ankara
4. Tabak R.S. Sağlık Eğitimi, Somgür yayıncılık, Ankara, 2000.
5. Gökkoca, U.Z.F., Sağlık Eğitimi Açısından Yetişkin Eğitimi, Sted 2001 10(11): 412-414.
6. Küçükahmet L. Eğitim ve Öğretim Süreçlerinin Genel Tanımı. Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. Alkım Yayıncılık, Istanbul